四字令·情深意真

四字令·情深意真原文：

明珠光照夜，因尔叹才难。纪事金书秘，寻真玉洞寒。衣随行处敝，剑就醉中看。去事天皇侧，攀云坐紫鸾。
鸣鸾莅阳郊，陪祀服明宪。旂常拥圆壝，幕帟蔽脩甸。天高风泠泠，露白星烂烂。尊罍秩斯举，簴业枞以建。凝神向澄肃，秉德方恪愿。调笙思肄三，振羽将舞万。张筵盛布设，陈币昭奠献。听漏促晨兴，严衣戒宵偃。骏奔尚齐遫，慎简惭硕曼。感孚岂殊徵，恭事式同劝。
菱叶荷枝贴水香，谁知五月此追凉。一帘之外孤山寺，身在他乡若故乡。
回到营地，黄连看着面前齐排排七颗人头，盯着板栗看了好一会，才从牙缝里挤出几个字：黎火长好本事。
夜来溪雨洗山容，螺髻盘青一万重。水带剩云鱼泄泄，树留深荫鸟噰噰。晴牵萝幕亭消暑，高设藤床面对峰。寄语襄阳痴绝者，好磨浓墨点芙蓉。
桃花坞裏桃花庵，桃花庵裏桃花仙。桃花仙人种桃树，又折花枝当酒钱。酒醒只在花前坐，酒醉还须花下眠。花前花後日复日，酒醉酒醒年复年。不愿鞠躬车马前，但愿老死花酒间。车尘马足贵者趣，酒盏花枝贫者缘。若将富贵比贫贱，一在平地一在天。若将贫贱比车马，他得驱驰我得闲。世人笑我忒风颠，我咲世人看不穿。记得五陵豪杰墓，无酒无花锄作田。弘治乙丑三月桃花庵主人唐寅（原版）桃花坞里桃花庵，桃花庵里桃花仙。桃花仙人种桃树，又摘桃花换酒钱。酒醒只在花前坐，酒醉还来花下眠。半醒半醉日复日，花落花开年复年。但愿老死花酒间，不愿鞠躬车马前。车尘马足富者趣，酒盏花枝贫者缘。若将富贵比贫者，一在平地一在天。若将贫贱比车马，他得驱驰我得闲。别人笑我忒风颠，我笑他人看不穿。不见五陵豪杰墓，无花无酒锄作田。（版本一）桃花坞里桃花庵，桃花庵里桃花仙。桃花仙人种桃树，又摘桃花换酒钱。酒醒只来花下坐，酒醉还来花下眠。半醒半醉日复日，花落花开年复年。但愿老死花酒间，不愿鞠躬车马前。车尘马足富者趣，酒盏花枝贫者缘。若将富贵比贫贱，一在平地一在天。若将花酒比车马，他得驱驰我得闲。别人笑我忒风骚，我笑他人看不穿。不见五陵豪杰墓，无酒无花锄作田。（版本二）

四字令·情深意真拼音解读：

míng zhū guāng zhào yè ，yīn ěr tàn cái nán 。jì shì jīn shū mì ，xún zhēn yù dòng hán 。yī suí háng chù bì ，jiàn jiù zuì zhōng kàn 。qù shì tiān huáng cè ，pān yún zuò zǐ luán 。
míng luán lì yáng jiāo ，péi sì fú míng xiàn 。qí cháng yōng yuán wěi ，mù yì bì yǒu diàn 。tiān gāo fēng líng líng ，lù bái xīng làn làn 。zūn léi zhì sī jǔ ，jù yè cōng yǐ jiàn 。níng shén xiàng chéng sù ，bǐng dé fāng kè yuàn 。diào shēng sī yì sān ，zhèn yǔ jiāng wǔ wàn 。zhāng yàn shèng bù shè ，chén bì zhāo diàn xiàn 。tīng lòu cù chén xìng ，yán yī jiè xiāo yǎn 。jun4 bēn shàng qí chì ，shèn jiǎn cán shuò màn 。gǎn fú qǐ shū zhēng ，gōng shì shì tóng quàn 。
líng yè hé zhī tiē shuǐ xiāng ，shuí zhī wǔ yuè cǐ zhuī liáng 。yī lián zhī wài gū shān sì ，shēn zài tā xiāng ruò gù xiāng 。
huí dào yíng dì ，huáng lián kàn zhe miàn qián qí pái pái qī kē rén tóu ，dīng zhe bǎn lì kàn le hǎo yī huì ，cái cóng yá féng lǐ jǐ chū jǐ gè zì ：lí huǒ zhǎng hǎo běn shì 。
yè lái xī yǔ xǐ shān róng ，luó jì pán qīng yī wàn zhòng 。shuǐ dài shèng yún yú xiè xiè ，shù liú shēn yīn niǎo yōng yōng 。qíng qiān luó mù tíng xiāo shǔ ，gāo shè téng chuáng miàn duì fēng 。jì yǔ xiāng yáng chī jué zhě ，hǎo mó nóng mò diǎn fú róng 。
táo huā wù lǐ táo huā ān ，táo huā ān lǐ táo huā xiān 。táo huā xiān rén zhǒng táo shù ，yòu shé huā zhī dāng jiǔ qián 。jiǔ xǐng zhī zài huā qián zuò ，jiǔ zuì hái xū huā xià mián 。huā qián huā hòu rì fù rì ，jiǔ zuì jiǔ xǐng nián fù nián 。bú yuàn jū gōng chē mǎ qián ，dàn yuàn lǎo sǐ huā jiǔ jiān 。chē chén mǎ zú guì zhě qù ，jiǔ zhǎn huā zhī pín zhě yuán 。ruò jiāng fù guì bǐ pín jiàn ，yī zài píng dì yī zài tiān 。ruò jiāng pín jiàn bǐ chē mǎ ，tā dé qū chí wǒ dé xián 。shì rén xiào wǒ tuī fēng diān ，wǒ xiào shì rén kàn bú chuān 。jì dé wǔ líng háo jié mù ，wú jiǔ wú huā chú zuò tián 。hóng zhì yǐ chǒu sān yuè táo huā ān zhǔ rén táng yín （yuán bǎn ）táo huā wù lǐ táo huā ān ，táo huā ān lǐ táo huā xiān 。táo huā xiān rén zhǒng táo shù ，yòu zhāi táo huā huàn jiǔ qián 。jiǔ xǐng zhī zài huā qián zuò ，jiǔ zuì hái lái huā xià mián 。bàn xǐng bàn zuì rì fù rì ，huā luò huā kāi nián fù nián 。dàn yuàn lǎo sǐ huā jiǔ jiān ，bú yuàn jū gōng chē mǎ qián 。chē chén mǎ zú fù zhě qù ，jiǔ zhǎn huā zhī pín zhě yuán 。ruò jiāng fù guì bǐ pín zhě ，yī zài píng dì yī zài tiān 。ruò jiāng pín jiàn bǐ chē mǎ ，tā dé qū chí wǒ dé xián 。bié rén xiào wǒ tuī fēng diān ，wǒ xiào tā rén kàn bú chuān 。bú jiàn wǔ líng háo jié mù ，wú huā wú jiǔ chú zuò tián 。（bǎn běn yī ）táo huā wù lǐ táo huā ān ，táo huā ān lǐ táo huā xiān 。táo huā xiān rén zhǒng táo shù ，yòu zhāi táo huā huàn jiǔ qián 。jiǔ xǐng zhī lái huā xià zuò ，jiǔ zuì hái lái huā xià mián 。bàn xǐng bàn zuì rì fù rì ，huā luò huā kāi nián fù nián 。dàn yuàn lǎo sǐ huā jiǔ jiān ，bú yuàn jū gōng chē mǎ qián 。chē chén mǎ zú fù zhě qù ，jiǔ zhǎn huā zhī pín zhě yuán 。ruò jiāng fù guì bǐ pín jiàn ，yī zài píng dì yī zài tiān 。ruò jiāng huā jiǔ bǐ chē mǎ ，tā dé qū chí wǒ dé xián 。bié rén xiào wǒ tuī fēng sāo ，wǒ xiào tā rén kàn bú chuān 。bú jiàn wǔ líng háo jié mù ，wú jiǔ wú huā chú zuò tián 。（bǎn běn èr ）

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

①馈妇：做饭的妇人。
①玉郎：是女子对丈夫或情人的爱称，泛指男子青年。点酥娘：谓肤如凝脂般光洁细腻的美女。皓齿：雪白的牙齿。炎海：喻酷热。
②山重水复：一座座山、一道道水重重叠叠。柳暗花明：柳色深绿，花色红艳。

相关赏析

离人远去，送行人还留在江岸边不忍走开，凝视着前方出神。“顺长江”一句是景语，又是情语，意味深长。顺流东下的江水与行舟是同一方向，说明送行人一直在眺望那船影消失的远方；水流残月，一派凄清，那月亮也“残”而不能团圆，恰可作为这番别离的象征；江水不停东流，残月却驻留原处，这又衬示出去者远去、留者伫立的离情别意。更主要的是，水、月都曾是送别现场的见证，正是这长江水载走了行舟，而让残破的月影替代了它的位置。作者眼前只见残月，不见人影，离愁别恨便油然而生。

作者介绍

曾纡 曾纡（1073-1135）字公衮，晚号空青先生。江西临川南丰人。北宋丞相曾布第四子。曾布第四子，曾巩之侄。北宋末南宋初散文家、诗人、书法家。