- 古今文学网

作者：欧阳修 朝代：唐代诗人

原文：: 忆我为儿时，家塾在堂隅。日昳读书罢，归时慈母娱。八岁就外傅，《鲁论》初咿唔。九岁五经毕，文义颇不疏。十岁读《礼经》，古句忘崎岖。十一背慈训，茕茕失母乌。十二出门游，奔走能跨驴。是时从大人，来往神愉愉。大人授《孝经》，命儿自写书。儿写书不成，满纸如墨猪。左右反覆视，心气惨不舒。低头清泪落，仰头但嗟吁。大人顾谓儿，儿心一何愚。写书非大难，儿心姑徐徐。心定手不误，尔盍仰视予。侵晨执笔写，写成日裁晡。儿乃破涕笑，喜笑东西趋。取书呼儿来，此书义当摅。读书读其义，此书学根株。儿默听此教，跪受当前除。朝夕执书读，爱重同球图。读罢藏之笥，亵见惧点污。儿今又写书，写书忽痛呼。儿有六岁儿，儿已十年孤。昔时一卷书，岁时常宝储。今日写此帙，吞声泪沾裾。昔写今亦写，今日迥自殊。昔泣今亦泣，两泣不相如。昔写虽丑恶，嬉戏称凤雏。今写好似昔，谁与正瑕瑜。昔泣实恃爱，貌郁神不痡。今泣复何益，泪眼空为枯。哀哉一卷书，写罢还踟蹰。儿亦呼其儿，学不在五车。但求孝悌性，敬爱理不虚。亦不在荣达，名誉播九区。但求守吾身，战战保发肤。儿有弱小甥，神采清且都。七岁痛陟岵，似续守门闾。此书大义在，此诗非烦纡。儿复呼其儿，试诵与尔姑。尔姑闻此诗，哀痛犹茹茶。尔内外兄弟，敬谨相友于。立身与显亲，毋苦不肖吾。
曾游海上望蓬莱，结友惟寻世外才。宏景已闻勾曲去，图南重见华阴来。大鹏奋翼轻千里，独鹤凌风遍九垓。我亦吹笙云汉侣，误撄尘网转堪哀。
新绿成阴，落红如雨春光晚。当年谁与种相思，空羡双飞燕。寂寞幽窗孤馆。念同游、芳郊秀苑。香尘随马，细草承轮，都成肠断。别久情深，几时重约闲庭院。高楼终日卷珠帘，极目愁无限。莫恨蓝桥路远。有心时、终须再见。休教长怨，镜里孤鸾，箧中团扇。
一来乡下平和的生活能化解他心头的戾气。
挂冠早厌承明庐，文采风流意自如。视草烟云生笔札，倚楼星月满郊墟。才高司马曾难蜀，官似虞卿懒著书。天上词垣谁独步，纷纷空自笑黔驴。
王郎昔与梁生居，辽左烽烟谈笑馀。梁生作书遥与我，此中乃有王郎人不如。自从辽事溃败罪督死，王郎徒步归乡里。我从燕市遇梁生，不语泪下如流水。王郎高才举于乡，声名鹊起羽翼长。十年而今得一见，典衣奏伎同飞觞。酒酣相看意复恶，为君起舞还命酌。督师失守有恒罪，是逆非逆果何若。此事君应解其故，试望胡沙迷海雾。君来仍主督师家，何以报之前途赊。去逢梁生为问信，岁荒久客安归耶。他人小恩勿烦受，无乃空作祢衡挝。
胡钧默默地注视着林聪，人如其名，她……果然聪明。
夫君抱玉琴，宛尔千秋心。举世称复古，何人真赏音。从他和雪寡，且莫还山深。不见金陵子，翩翩赋上林。
对于何永强来说，赵思萍自然不是娼妓，而是食物链的更上层——老鸨。
谓师有道国人皆，何必文殊更五台。棒喝交驰聊复尔，离微不犯亦奇哉。且言风动还幡动，莫问船来与陆来。不道相逢不相识，尽教寒拾笑咍咍。
拼音解读：: yì wǒ wéi ér shí ，jiā shú zài táng yú 。rì yì dú shū bà ，guī shí cí mǔ yú 。bā suì jiù wài fù ，《lǔ lùn 》chū yī én 。jiǔ suì wǔ jīng bì ，wén yì pō bú shū 。shí suì dú 《lǐ jīng 》，gǔ jù wàng qí qū 。shí yī bèi cí xùn ，qióng qióng shī mǔ wū 。shí èr chū mén yóu ，bēn zǒu néng kuà lǘ 。shì shí cóng dà rén ，lái wǎng shén yú yú 。dà rén shòu 《xiào jīng 》，mìng ér zì xiě shū 。ér xiě shū bú chéng ，mǎn zhǐ rú mò zhū 。zuǒ yòu fǎn fù shì ，xīn qì cǎn bú shū 。dī tóu qīng lèi luò ，yǎng tóu dàn jiē yù 。dà rén gù wèi ér ，ér xīn yī hé yú 。xiě shū fēi dà nán ，ér xīn gū xú xú 。xīn dìng shǒu bú wù ，ěr hé yǎng shì yǔ 。qīn chén zhí bǐ xiě ，xiě chéng rì cái bū 。ér nǎi pò tì xiào ，xǐ xiào dōng xī qū 。qǔ shū hū ér lái ，cǐ shū yì dāng shū 。dú shū dú qí yì ，cǐ shū xué gēn zhū 。ér mò tīng cǐ jiāo ，guì shòu dāng qián chú 。cháo xī zhí shū dú ，ài zhòng tóng qiú tú 。dú bà cáng zhī sì ，xiè jiàn jù diǎn wū 。ér jīn yòu xiě shū ，xiě shū hū tòng hū 。ér yǒu liù suì ér ，ér yǐ shí nián gū 。xī shí yī juàn shū ，suì shí cháng bǎo chǔ 。jīn rì xiě cǐ zhì ，tūn shēng lèi zhān jū 。xī xiě jīn yì xiě ，jīn rì jiǒng zì shū 。xī qì jīn yì qì ，liǎng qì bú xiàng rú 。xī xiě suī chǒu è ，xī xì chēng fèng chú 。jīn xiě hǎo sì xī ，shuí yǔ zhèng xiá yú 。xī qì shí shì ài ，mào yù shén bú pū 。jīn qì fù hé yì ，lèi yǎn kōng wéi kū 。āi zāi yī juàn shū ，xiě bà hái chí chú 。ér yì hū qí ér ，xué bú zài wǔ chē 。dàn qiú xiào tì xìng ，jìng ài lǐ bú xū 。yì bú zài róng dá ，míng yù bō jiǔ qū 。dàn qiú shǒu wú shēn ，zhàn zhàn bǎo fā fū 。ér yǒu ruò xiǎo shēng ，shén cǎi qīng qiě dōu 。qī suì tòng zhì hù ，sì xù shǒu mén lǘ 。cǐ shū dà yì zài ，cǐ shī fēi fán yū 。ér fù hū qí ér ，shì sòng yǔ ěr gū 。ěr gū wén cǐ shī ，āi tòng yóu rú chá 。ěr nèi wài xiōng dì ，jìng jǐn xiàng yǒu yú 。lì shēn yǔ xiǎn qīn ，wú kǔ bú xiāo wú 。
céng yóu hǎi shàng wàng péng lái ，jié yǒu wéi xún shì wài cái 。hóng jǐng yǐ wén gōu qǔ qù ，tú nán zhòng jiàn huá yīn lái 。dà péng fèn yì qīng qiān lǐ ，dú hè líng fēng biàn jiǔ gāi 。wǒ yì chuī shēng yún hàn lǚ ，wù yīng chén wǎng zhuǎn kān āi 。
xīn lǜ chéng yīn ，luò hóng rú yǔ chūn guāng wǎn 。dāng nián shuí yǔ zhǒng xiàng sī ，kōng xiàn shuāng fēi yàn 。jì mò yōu chuāng gū guǎn 。niàn tóng yóu 、fāng jiāo xiù yuàn 。xiāng chén suí mǎ ，xì cǎo chéng lún ，dōu chéng cháng duàn 。bié jiǔ qíng shēn ，jǐ shí zhòng yuē xián tíng yuàn 。gāo lóu zhōng rì juàn zhū lián ，jí mù chóu wú xiàn 。mò hèn lán qiáo lù yuǎn 。yǒu xīn shí 、zhōng xū zài jiàn 。xiū jiāo zhǎng yuàn ，jìng lǐ gū luán ，qiè zhōng tuán shàn 。
yī lái xiāng xià píng hé de shēng huó néng huà jiě tā xīn tóu de lì qì 。
guà guàn zǎo yàn chéng míng lú ，wén cǎi fēng liú yì zì rú 。shì cǎo yān yún shēng bǐ zhá ，yǐ lóu xīng yuè mǎn jiāo xū 。cái gāo sī mǎ céng nán shǔ ，guān sì yú qīng lǎn zhe shū 。tiān shàng cí yuán shuí dú bù ，fēn fēn kōng zì xiào qián lǘ 。
wáng láng xī yǔ liáng shēng jū ，liáo zuǒ fēng yān tán xiào yú 。liáng shēng zuò shū yáo yǔ wǒ ，cǐ zhōng nǎi yǒu wáng láng rén bú rú 。zì cóng liáo shì kuì bài zuì dū sǐ ，wáng láng tú bù guī xiāng lǐ 。wǒ cóng yàn shì yù liáng shēng ，bú yǔ lèi xià rú liú shuǐ 。wáng láng gāo cái jǔ yú xiāng ，shēng míng què qǐ yǔ yì zhǎng 。shí nián ér jīn dé yī jiàn ，diǎn yī zòu jì tóng fēi shāng 。jiǔ hān xiàng kàn yì fù è ，wéi jun1 qǐ wǔ hái mìng zhuó 。dū shī shī shǒu yǒu héng zuì ，shì nì fēi nì guǒ hé ruò 。cǐ shì jun1 yīng jiě qí gù ，shì wàng hú shā mí hǎi wù 。jun1 lái réng zhǔ dū shī jiā ，hé yǐ bào zhī qián tú shē 。qù féng liáng shēng wéi wèn xìn ，suì huāng jiǔ kè ān guī yē 。tā rén xiǎo ēn wù fán shòu ，wú nǎi kōng zuò mí héng wō 。
hú jun1 mò mò dì zhù shì zhe lín cōng ，rén rú qí míng ，tā ……guǒ rán cōng míng 。
fū jun1 bào yù qín ，wǎn ěr qiān qiū xīn 。jǔ shì chēng fù gǔ ，hé rén zhēn shǎng yīn 。cóng tā hé xuě guǎ ，qiě mò hái shān shēn 。bú jiàn jīn líng zǐ ，piān piān fù shàng lín 。
duì yú hé yǒng qiáng lái shuō ，zhào sī píng zì rán bú shì chāng jì ，ér shì shí wù liàn de gèng shàng céng ——lǎo bǎo 。
wèi shī yǒu dào guó rén jiē ，hé bì wén shū gèng wǔ tái 。bàng hē jiāo chí liáo fù ěr ，lí wēi bú fàn yì qí zāi 。qiě yán fēng dòng hái fān dòng ，mò wèn chuán lái yǔ lù lái 。bú dào xiàng féng bú xiàng shí ，jìn jiāo hán shí xiào tāi tāi 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。; ⑥江祖一片石：《一统志》载，江祖山，在贵池西南二十五里处，一石突出水际，高数丈，名曰江祖石。
③啼鸟：鸟的啼叫声。; 这是一首借蝉咏情之词。故国之思，身世之痛和对当朝统治不满。都借本来不相及的蝉而咏出来。融化“齐女化蝉”的古老传说，巧连“蝉”“人”。使词人一肚子难于诉说的对处境的不满托蝉而一股脑地倾吐出来，可谓意味极为深永。
接下两句，是说自己还要背负着这“千念”、“万感”去“照石镜”、“入松门”：“攀崖照石镜，牵叶入松门。”石镜，《水经注·庐山水》说，庐山东面有一尊高悬于峭壁上的圆石，能清晰照见人影，故名。其位置当在彭蠡湖口往南若干公里处。松门，山名，在江西昌都县附近，即由石镜再往南很远的地方。顾野王《舆地志》说：“自入湖（按，即鄱阳湖）三百三十里，穷于松门。东西四十里，青松遍于两岸。”这两句的意思是：我将攀上高高的悬崖，去照一照石镜；我将沿湖而行，拉着松叶直抵松门山。
“此时人独清。”此句既是言水仙，又是言词人有感于水仙临水而独立的清新脱俗而甘愿超凡出世、独守寂寞的人格追求。“人独清”是一种“举世皆浊我独清，众人皆醉我独醒”的屈原式的人格境界。; 欧阳修欧阳修（1007－1072），字永叔，号醉翁，晚号“六一居士”。汉族，吉州永丰（今江西省永丰县）人，因吉州原属庐陵郡，以“庐陵欧阳修”自居。谥号文忠，世称欧阳文忠公。北宋政治家、文学家、史学家，与韩愈、柳宗元、王安石、苏洵、苏轼、苏辙、曾巩合称“唐宋八大家”。后人又将其与韩愈、柳宗元和苏轼合称“千古文章四大家”。

原文,翻译,赏析,阅读答案,出自欧阳修的作品

转载请注明：原文链接 | http://www.a12388.com/IO3a8/5UXqP.html

相关翻译

相关赏析

作者介绍

诗词类别

欧阳修的诗词

热门名句

热门成语